پس بهترین قابلمه های آشپزی چیست؟ البته بستگی به ترجیحات شخصی و جیب خود دارد. سرآشپزهای آموزش دیده فرانسوی مس را می پرستند.
اما برای ما شیمیدان‌های معمولی آشپزخانه، یک قابلمه گرانیتی نالینو ضد زنگ با کف آلومینیومی ضخیم می‌تواند بسیار مفید باشد. آلومینیوم آنودایز نیز عالی است.
هیچ چیز به آن نمی چسبد، نمی توان آن را خراشید و عملاً نیازی به تمیز کردن ندارد. و تا آنجا که نگرانی در مورد بیماری آلزایمر وجود دارد، من تمام عمرم در قابلمه های آلومینیومی آشپزی می کردم و هیچ مشکلی را به خاطر نمی آورم!
بیشتر این ظروف آشپزی با روکش نچسب پوشانده شده‌اند، اما حتی اگر کسی برای تمام پخت و پز و ذخیره‌سازی غذا از آلومینیوم بدون روکش استفاده کند.
برای اینکه خیال خود را کاملاً راحت کنیم، ممکن است ایده خوبی باشد که از پختن یا نگهداری غذاهای بسیار اسیدی یا نمکی در قابلمه های آلومینیومی بدون روکش برای مدت طولانی خودداری کنیم.
سس گوجه فرنگی، ریواس و کلم ترش در این دسته قرار می گیرند. در واقع یک قانون کلی خوب این است که مواد غذایی را در یخچال در ظروف شیشه ای نگهداری کنید نه در قابلمه یا تابه.
حتی اگر این هیچ خطری را نشان نمی دهد، قابلمه های آلومینیومی گاهی اوقات در نتیجه واکنش با غذا تغییر رنگ می دهند. جوشاندن به مدت پانزده دقیقه با محلولی که با حل کردن چند قاشق خامه تارتار در یک لیتر آب به دست می‌آید.
نوع جدیدی از ظروف آلومینیومی ساخته شده از “آلومینیوم آنودایز” اخیراً معرفی شده است. معمولا خاکستری است، سخت تر از فولاد ضد زنگ است.
گرما را بهتر هدایت می کند و همیشه نچسب، مقاوم در برابر خراش است و به راحتی تمیز می شود. فرآیند “آندایز کردن” شامل عبور آلومینیوم از یک سری حمام های الکتروشیمیایی است.
درست همانطور که ظروف تفلون نشان دهنده دوران مدرن است، چدن نیز نمادی از پخت و پز سنتی است. این فلز رسانای خوبی برای گرما است.
