با توجه به مقدار کل تنقلات انگشتی مصرف شده، شرکت کنندگان ما بدون در نظر گرفتن نوع سس، تنقلات بیشتری با سس خوردند تا بدون سس.
در آزمایش 1، میانگین مقدار تنقلات با سس شکلات مصرف شده 7.8 قطعه بود. این 82.8 درصد از میانگین کل تنقلات مصرف شده است. در آزمایش 2، میانگین مقدار تنقلات با سس آگاو مصرف شده 6.9 قطعه بود.
این از میانگین کل تنقلات مصرف شده است. در ژاپن، مردم معمولاً مانند سایر کشورها بامکوچن را بدون سس می خورند و بنابراین، افزودن سس تک نفره رعنا برای افراد مسن ژاپنی روشی ناآشنا برای خوردن بامکوچن است.
تأثیر افزودن سس را بر مصرف غذا در میان افراد مسن در بریتانیا بررسی کرد. او دریافت که انرژی مصرف شده در وعده های غذایی برای وعده های غذایی بدون سس بیشتر از افراد بدون سس است.
در حالی که نتایج یک پرسشنامه خودگزارشی نشان داد که تفاوت معنی داری در ترجیح غذا و آشنایی بین آنها وجود ندارد. شرایط علاوه بر این، افزایش طعم غذا به افزایش لذت خوردن و علاقه به غذا در میان سالمندان مبتلا به زوال عقل کمک می کند.
زیرا آنها معمولاً برخی از اختلالات بویایی مرتبط با سن و بیماری دارند که بر کاهش مصرف غذا تأثیر می گذارد. عوامل حسی مانند ماهیت نیمه جامد و طعم سس ها ممکن است در افزایش مصرف وعده های غذایی نقش داشته باشند.
نتایج حاضر نشان می دهد که بین امتیاز HDS و میزان انتخاب میان وعده با سس همبستگی معنی داری وجود ندارد. این نتایج نشان می‌دهد که افزودن سس بدون در نظر گرفتن توانایی شناختی شرکت‌کنندگان، تأثیر مثبتی بر مصرف میان‌وعده دارد.
از سوی دیگر، برخی از مطالعات قبلی تفاوت‌های فردی را در تأثیرات بهبود مواد غذایی بر مصرف غذا و ترجیح در میان سالمندان روشن کرده‌اند.
هدف اصلی مطالعه حاضر این است که آیا پاک کردن سس با غذا برای افزایش میزان غذای مصرفی سالمندان مبتلا به زوال عقل نه تنها در نمونه های فرانسوی بلکه در نمونه های ژاپنی موثر است یا خیر.
نتایج نشان می‌دهد که مصرف میان‌وعده برای گزینه‌های با سس بیشتر از گزینه‌های بدون سس در میان افراد مسن ژاپنی مبتلا به زوال عقل بود.
