کفش غواصی کفشی هستند که توسط غواصان برای حرکت موثرتر زیر آب و به طور کلی برای ورزش های آبی استفاده می شود. دولتمرد و مخترع بنجامین فرانکلین در کودکی در بوستون در نزدیکی رودخانه یک جفت باله‌های بدوی ساخت.
آنها از دو تکه چوب نازک ساخته شده بودند که به آنها اجازه می داد به سرعت در آب حرکت کنند. در فرانسه و اوون چرچیل در ایالات متحده که به طور مستقل کار می کردند.
اولین کسانی بودند که کفش غواصی ها را به واقعیت تبدیل کردند.مدل چرچیل توجه نیروی دریایی ایالات متحده را به خود جلب کرد، زیرا در اوایل دهه 1940 قورباغه‌ها از آنها استفاده کردند.
اولین سربازانی که ازکفش غواصی ها در جنگ استفاده کردند، مهاجمان ایتالیایی در طول جنگ جهانی دوم بودند. باله‌های مورد استفاده، سلاح‌های مخفی به حساب می‌آمدند و به همین دلیل سعی کردیم به دست دشمنان نیفتند.
جیب پا قسمتی از کفش غواصی است که پا را می پوشاند. به طور کلی از لاستیک نرم برای اطمینان از حداکثر چسبندگی به پا ساخته شده و مجهز به دهانه های مناسب برای جلوگیری از تشکیل حباب های هوا است. ساختار آن از اهمیت ویژه ای برخوردار است، زیرا باید از گم شدن تصادفی کفش غواصی در حین استفاده جلوگیری شود.
جیب پای بسته کاملاً پا را می پوشاند، بنابراین می توان از آن بدون کفش یا با کفش نئوپرن نیز استفاده کرد. کفش باز پاشنه را بدون پوشش می گذارد، که در آن یک بند وجود دارد.
می توان با استفاده از یک سگک آن را تنظیم کرد. در مقایسه با جیب پای بسته، راحت‌تر است و کمی سنگین‌تر است، اما به شما امکان می‌دهد از انواع بیشتری از کفش‌ها باکفش غواصی های یکسان استفاده کنید.
بنابراین نوع دوم ترجیح داده می‌شود. توسط غواصانی که در شرایط آب و هوایی مختلف غواصی می کنند و می توانند از لوازم جانبی مشابه با چکمه هایی با ضخامت و حفاظت حرارتی متفاوت استفاده کنند.
