اسمال می‌گوید: «پاپوش‌های پیژامه و تی‌شرت‌ها به همان اندازه بدن او را می‌پوشاند، اگر بیشتر از لباس‌هایی که معمولاً می‌پوشد، نباشد. “مطمئن هستم که در این راه بارها وجود خواهد داشت که پایم را بگذارم و به او بگویم که نمی تواند کاری انجام دهد یا بپوشد.”
باب هالمن، یکی دیگر از نیویورکی‌ها که لباس خواب ترکیه ای 15 ساله‌اش در ملاء عام می‌پوشد، می‌گوید که او نیز با آن خوب است. او می‌گوید: «تمام چیزی که من می‌خواهم این است که را به‌طور مناسب بپوشند. “نه خیلی بزرگ و خیلی شل، نه خیلی کوچک و خیلی تنگ.”
دیگران به بزرگسالان اشاره کرده اند که در این عمل شرکت می کنند. پرستون کرک می‌گوید وقتی یکی از بازیگران بیست و چند ساله گروه تئاتر اجتماعی او در مربل فالز، تگزاس، با لباس خواب برای تمرین آمد، غافلگیر شد.
الین اسمال، مادر هیلی، می‌گوید که اولین باری که دخترش می‌خواست لباس خواب به مدرسه بپوشد، «من کاملاً مخالف آن بودم». سپس متوجه شد که بچه های دیگر این کار را انجام می دهند و چندان اهمیتی نمی دهد.
او همچنین معتقد است که مدارس به خوبی از حقوق خود برای اعمال ممنوعیت لباس خواب برخوردار هستند. هیلی، 11 ساله در نیوجرسی، فکر می کند که آنها نباید چنین معامله بزرگی انجام دهند.
او می گوید که افراد کمی در مدرسه او، از جمله معلمان، در مورد لباس خواب او چیزی گفته اند. با این حال، او قبول می کند که ممکن است روزی اینقدر سستی به او داده نشود.
او می‌گوید: «این بستگی به نوع شغل من و روز آن دارد. «اگر کنفرانس مطبوعاتی یا چیزی دیگر داشتم، یک لباس خوب می پوشیدم. اما من خودم آدم خیلی آراسته ای نیستم. اگر مرا در دامن پیدا کنید، شگفت‌انگیز خواهد بود.»
این سوال پیش می‌آید که آیا عادلانه است که آموزش آنلاین کودک را با حرفه حرفه‌ای بزرگسالان مقایسه کنیم؟ آیا برای ذهن های جوان تفاوت زیادی ایجاد می کند که لباس خواب مرد عنکبوتی بپوشند یا چوگان؟
صرف نظر از اینکه شما تیم هستید یا کد لباس تیمی، همه ما احتمالاً می توانیم در یک چیز موافق باشیم – اهمیت یادگیری مطمئناً بر انتخاب آنها در لباس بیشتر است.
